BNI, een fenomeen waar menig ondernemer tegenwoordig wel mee te maken krijgt. Het zeurderig en pyramidaal wervingskarakter maakt met name de poppetjes vervelender dan het systeem zelf.
BNI is volgens de website van de Internationale organisatie een 'referralorganisatie'. Referring is vrij vertaald in het Nederlands aanbevelen. En dat is wat er gebeurt wanneer je de verhalen mag geloven. In Amerika ja. Maar zijn de nuchtere Nederlanders hier ook voor geschikt is de vraag? Een volmondig NEE is hierop het antwoord wanneer we spreken met enkele oud BNI leden. Het systeem schijnt perfect te zijn. De uitvoering van en door de Nederlanders is rampzalig.
Laten we bij het begin beginnen. Wekelijks komt men bij elkaar om te ontbijten. De groep (die chapter genoemd wordt) is vast, men is verplicht te komen. Wekelijks is het de bedoeling dat er bezoekers, die de vaste leden zelf uit hun eigen netwerk uitnodigen, langskomen. Ook is het wekelijks de bedoeling dat men elkaar op zoekt (dit heet in BNI jargon 1 op 1), het is de bedoeling dat men wekelijks zoekt naar ingangen voor de andere leden.
So far, so good.
Wanneer ieder lid zich aan deze afspraken zou houden wel ja. De groei van de groep wordt door veel van de regiodirecteuren (die franchisenemer zijn) belangrijker gevonden dan het bewaken van de kwaliteit. En daar gaat het gigantisch de mist in met BNI.
Enerzijds is BNI strak georganiseerd. Dat is feitelijk ook de enige manier om een systeem als dit te laten werken. Anderzijds, als er op kwaliteit en toegevoegde waarde gehamerd zou worden, zou het systeem veel meer opleveren dan het nu doet. Te veel vaste leden zitten voor spek en bonen in de groep en dat is nu net niet de bedoeling. BNI gaat om inzet en niet om kletspraatjes en gezelligheid. En bij een aantal afdelingen is geen van drie aanwezig.
Bedenk goed waar u aan begint voordat u zich in dit avontuur stort. Het is in meer gevallen niet wat u zoekt dan wel...